„Als docent heb ik in Utrecht een geweldige tijd gehad. De locatie aan de Richard Wagnerlaan was heel apart en ik had mijn eigen lokaal, lekker achterin. En af en toe een vergadering, dat veranderde sterk toen we in Delft waren beland. Daar had je de ene vergadering na het andere overleg. Weg was de mooie tuin, om maar een voorbeeld te noemen”, vertelt Gerrit Massier. Hij doceerde onder meer bodemkunde en bemestingsleer vanaf 1976 tot 2001 en vloeide toen af via de toenmalige vut-regeling.
„De feesten aan de Oude Gracht, het cabaret waarin we als leraren ook een rol hadden, de excursies, het was fantastisch. En gemotiveerde studenten, dat hielp ook. Ik was geen bezeten docent, dat weet ik, en hield wel van een lolletje”.
In het reünieboek van 2007 staat een herinnering van de leraar Massier: ‘We werkten in groepjes van vier, heel progressief. Een hoogtepunt, vonden we. Een dieptepunt, volgens directeur Derksen. Hij kreeg bij binnenkomst een lichte hartverzakking toen hij moest aanzien dat we vrolijk zaten te klaverjassen.’
Wat er niet in staat, weet de redacteur van dit stukje nog wel. „Wat doet u nu, meneer Massier?”, vroeg Derksen. „Wij klaverjassen”, was het antwoord. „Maar dat kan toch niet”, vond de boze directeur. „Ja, maar ik léér het ze”, was het gevatte antwoord van de docent.
„Daarna volgde wel een gesprek”, herinnert Massier zich ook. „Graag had ik op 18 juni nog meer en positievere herinneringen opgehaald. We zullen er niet zijn want er is een vakantie gepland, eindelijk weer na corona. Iedereen veel plezier toegewenst en hopelijk zien we elkaar op een andere manier”, wenst hij lezers van deze nieuwsbrief en bezoekers aan de reünie toe.
